Μόλις κυκλοφόρησε η εικονογραφημένη ποιητική συλλογή της Ρένας Αθανασοπούλου με τίτλο «Τάσεις φυγής σε παράλληλο σύμπαν». Πρόκειται για 41 ποιήματα που συνοδεύονται από σκίτσα σχεδιασμένα με κάρβουνο και κλυδωνίζονται θεματικά ανάμεσα στην ερωτική υπέρβαση και τα σύγχρονα αδιέξοδα.
Η συλλογή συνοδεύεται από CD με απαγγελία της ποιήτριας και συνθέσεις του μουσικού και πολυοργανίστα Κώστα Μαργαρίτη για να μπορούν οι αναγνώστες να απολαύσουν τα ποιήματα και ηχητικά με ιδιαίτερη έμφαση στην αισθητική και ατμοσφαιρική τους ερμηνεία. Σημαντική αφορμή για τη δημιουργία του ήταν η επιθυμία να έχουν ολοκληρωμένη πρόσβαση στα ποιήματα και οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης.
Για το παρών βιβλίο ο Κώστας Μαργαρίτης έχει συνθέσει τη μουσική, έχει αναλάβει την ενορχήστρωση και έχει παίξει κλαρινέτο, πιάνο, κιθάρα, νέυ, φλογέρα, φλάουτο, σαξόφωνο και ακορντεόν. Όλα τα cd κατασκευάστηκαν με αυθεντική γυάλινη μήτρα (glass mastering) και offset εκτύπωση σε ένα από τα καλύτερα εργοστάσια της Ευρώπης. Παράλληλα το βιβλίο περιέχει τα κομμάτια και σε QR code. Σαρώνοντας αυτόν τον κωδικό μπορείτε να ακούσετε τα ηχογραφημένα ποιήματα από το κινητό ή το tablet σας.
Στον πρόλογο και στο οπισθόφυλλο έχουν παραθέσει κριτικές η κα Κούλα Αδαλόγλου (διακεκριμένη ποιήτρια, φιλόλογος, κριτικός λογοτεχνίας) και ο κο Αριστοτέλης Παπαγεωργίου (φιλόλογος, θεατρολόγος, κριτικός/αρθρογράφος).
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η Ρένα Αθανασοπούλου ανοίγει με την ποίησή της έναν κόσμο βαθύ και στοχαστικό.
Το ποιητικό υποκείμενο, συχνά με όρους μουσικής, αναζητά τα όρια των αντοχών. Παίζει με αόρατους και ορατούς «αντιπάλους» μια πολύπλοκη παρτίδα σκάκι.
Ο έρωτας διαρκής παρουσία στη συλλογή, έστω και με την απουσία του. Έστω και με την απομάκρυνση. Γλώσσα πλούσια, μεστή, λέξεις επιλεγμένες, επινοημένες κάποιες φορές, που η καθεμιά κουβαλά τη βαρύτητά της. Καθοριστική θα έλεγα, για να εκφραστούν όλες οι αποχρώσεις των συναισθημάτων. Που κυμαίνονται από τη θλίψη, τη διάψευση, την παραίτηση, ως τις ρωγμές που αφήνουν το φως να εισχωρήσει.
Η Ρένα Αθανασοπούλου έρχεται στην ποίηση με τη σκευή της στις θεατρικές και στις μουσικές σπουδές. Και αρθρώνει λόγο στιβαρό και ώριμο, με δυνατό αποτύπωμα στην ψυχή του αναγνώστη. Η ποίησή της ωστόσο, παρά τη στοχαστικότητα και την έντασή της, δεν βαραίνει την ανάγνωση. Γιατί κάτι στο όλο κλίμα φανερώνει την ανυποχώρητη απόφαση του ποιητικού υποκειμένου να διεκδικεί τα όνειρα και τα θέλω του, ακόμη και όταν ματώνει. Σαν «ονειροπαγίδα» που «βαφτίζει το ανέφικτο …πιθανό».
Σημαντικό ρόλο στην ατμόσφαιρα της συλλογής παίζουν η ανάγνωση των ποιημάτων από τη συγγραφέα και η ποιότητα της μουσικής του Κώστα Μαργαρίτη που τη συνοδεύει, στην ηχογραφημένη εκδοχή της έκδοσης. Η ηρεμία αλλά και σταθερότητα στη φωνή της ποιήτριας και ο ανάλογος ήχος της μουσικής συμπληρώνουν την αίσθηση της ελπίδας και της θετικής προσμονής.
Κούλα Αδαλόγλου
(ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας)
Το ποιητικό σύμπαν της Ρένας Αθανασοπούλου δονείται από λυρική έξαρση. Είναι υπερβατικό. Η φωνή θωπεύει, κραυγάζει, αναδιπλώνεται. Βάσανος και αγωνία, λαχτάρα και πεποίθηση. Τελικά καταγράφει σκεπτόμενο θυμοειδές. Πρωτοπρόσωπη και γυμνή η εξομολόγηση, διψά την ανταπόκριση σε δεύτερο ενικό. Προσδοκά όμως, δεν ικετεύει. Η ενόρμηση κατευθύνει τον εσωτερικό μονόλογο. Εναλλάσσεται με το ρυθμό της κουβέντας της καθημερινής. Όπως σε μια χαμηλότονη συζήτηση. Ωστόσο εξαντλεί τη γκάμα των αποχρώσεων: από το μουντό στο ευφρόσυνα ιλαρό. Το ποιητικό υποκείμενο στοχάζεται και απορεί, διαισθάνεται τον κραδασμό. Παλεύει αυτό καθ’ εαυτόν. Αυτοελέγχεται και συνάμα αναρωτιέται. Καταδύεται κι επανακάμπτει. Ίσως η Ρένα είναι πολύ νέα ακόμη, για να αναπολεί… Αν υπάρχει ένας στίχος να σταθεί κανείς σ’ αυτήν τη διαδρομή την τεθλασμένη, θα είναι: «Καλώ τον οίκτο σου να συμπληρώσει ανορθόγραφα τον σταυρόλεξο ίσκιο μου»
Αριστοτέλης Παπαγεωργίου
(φιλόλογος, θεατρολόγος, κριτικός/αρθρογράφος)
