Η Ναταλία Καπατσούλια είναι μια εξαιρετική εικονογράφος, αλλά πέρα από την καλλιτεχνική της ιδιότητα που έχει δοκιμαστεί στον χρόνο μέσα από εκατοντάδες βιβλία που έχει εικονογραφήσει, μου δίνει την εντύπωση, μέσα από τις συνεντεύξεις και το έργο της, ενός ανεξάρτητου ανθρώπου που επιζητά την προσωπική και επαγγελματική του εξέλιξη, τολμά να αλλάξει τοπία χωρίς συμβιβασμούς που τον αλλοιώνουν και πετυχαίνει σε όλα χωρίς να χάνει την απλότητά του.
Η Ναταλία μείνει μόνιμα στην Κεφαλονιά. Κάτι το οποίο καταλαβαίνω ως κάτοικος νησιού που δεν θα ήθελα με τίποτα να εγκαταλείψω λόγω της ηρεμίας που παρέχει σε εμένα και το παιδί μου, αλλά και του μπλε της θάλασσας. Και όσον αφορά τις αποχρώσεις του μπλε, υποψιάζομαι ότι είναι ένα από τα αγαπημένα της χρώματα.
Αφορμή στάθηκε το υπέροχο εξώφυλλο του βιβλίου «Το άλογο που δεν πολεμούσε» της Σοφίας Πολίτου-Βερβέρη από τις εκδόσεις Φουρφούρι-Βrainfood, αλλά και το picture book «Η μαμά πετάει» που έχει γράψει και εικονογραφήσει η ίδια από τις εκδόσεις Διάπλαση.
Υπέροχες πρόσφατες δουλειές της είναι «Να πώς γράφονται οι ιστορίες» του Κυριάκου Χ. Αθανασιάδη από τις εκδόσεις Ψυχογιός, «Οι φύλακες του σιταριού» του Φίλιππου Μανδηλαρά από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος και το «Νεραϊδούλες… γύρω μου!» της Δώρας Ανδρεαδάκη από τις εκδόσεις Διάπλαση.
Το “Η μαμά πετάει“ ομολογώ πως μου άγγιξε την ψυχή και ως εργαζόμενη μητέρα , αλλά και ως εκπαιδευτικός καθώς γίνομαι μάρτυρας καθημερινών εξομολογήσεων γονέων που βιώνουν το ίδιο.
Ναταλία σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη στο Unspotted.Είναι μεγάλη μας τιμή.
Δική μου η τιμή. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και τα καλά σας λόγια!
Πόσο μέσα έχω πέσει μέχρι στιγμής σε όλα όσα έχω αναφέρει;
Διάνα! Μου είναι πλέον πιο εύκολο να μένω και λίγο περισσότερο στην Αθήνα, ωστόσο η βάση μου παραμένει στην Κεφαλονιά, από επιλογή.
Στις ΗΠΑ αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο διακρίνω μια νέα τάση στα παιδικά και εφηβικά βιβλία. Την ανάδειξη των παιδικών βιβλίων χωρίς λόγια (wordless books) και στον εφηβικό τομέα τα graphicnovels με έντονο κοινωνικό περιεχόμενο, όπου πάλι κυριαρχεί η εικόνα και κείμενο καλείται να είναι μικρό και περιεκτικό. Πιστεύετε ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη πλέον γι’ αυτά τα βιβλία;
Ναι, γιατί όχι; Νομίζω ήδη κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά τέτοια βιβλία.
Παρ’όλο που είμαστε παραδοσιακά κάπως πιο …πολυλογάδες από άλλους λαούς και αγαπάμε τα πιο μεγάλα κείμενα, νομίζω ότι και αυτά τα είδη βρίσκουν το κοινό τους και στη χώρα μας, έστω και με λίγη καθυστέρηση σε σχέση με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ψηφιακή εικονογράφηση, εικονογράφηση στο χέρι ή και τα δύο; Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τρόπος και ποιες οι ιδιαιτερότητες του κάθε μέσου;
Πέρασα από όλα τα στάδια: Ξεκίνησα πριν από πολλά χρόνια με τον παραδοσιακό τρόπο, στο χαρτί, αργότερα συνέχισα με ένα συνδυασμό των δύο.
Τελευταία προτιμώ τον εξολοκλήρου ψηφιακό τρόπο. Ο λόγος είναι ότι μου εξοικονομεί χρόνο και μου δίνει την πολυτέλεια να μην αγχώνομαι με τα τεχνικά λάθη. Λάθη που διαπράττω σε αφθονία γιατί σχεδιάζω αρκετά βιαστικά και παρορμητικά!
Θα θέλατε να ασχοληθείτε με την εικονογράφηση ή την συγγραφή κάποιου είδους βιβλίου που δεν έχετε ασχοληθεί μέχρι στιγμής; Και εάν ναι, ποιο θα ήταν αυτό;
Ακριβώς τα δύο είδη που αναφέρατε πριν: silent book και graphic novel.
Το πρώτο γιατί με ενδιαφέρει η αφήγηση μιας ιστορίας μόνο με εικόνες, με πλήρη απουσία λέξεων.
Το δεύτερο γιατί με γοητεύει αυτή νέα γλώσσα που προέρχεται από το πάντρεμα λέξεων και εικόνων και που είναι συγγενική με τη γλώσσα των εικονοβιβλίων (picturebooks).
Εκτός αυτού θα ήταν για μένα πρόκληση να απευθυνθώ σε άλλο ηλικιακό γκρουπ από αυτό που έχω συνηθίσει ως τώρα.
Θα σας πάω τώρα στην εκπαίδευση. Πόσο σημαντική είναι η τέχνη για την ψυχική ανάπτυξη των παιδιών;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι καθόλου ειδική να απαντήσω σε κάτι τέτοιο. Υποψιάζομαι όμως ότι είναι πολύ σημαντική με την έννοια ότι απελευθερώνει από τις χίλιες δυο δεσμεύσεις με τις οποίες έρχονται τα παιδιά αντιμέτωπα από πολύ μικρή ηλικία μέσα στο σχολείο. Στην τέχνη θα βρούν χαρά, ηρεμία, έκφραση συναισθημάτων, προσωπικό χώρο, χώρο για τη φαντασία.
Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθω ότι το μάθημα των καλλιτεχνικών παραγκωνίζεται στο σχολείο από πολλά μέτωπα: τους γονείς και τα παιδιά, κυρίως, που πιστεύουν ότι δεν θα έχουν μια σταθερή δουλειά ως καλλιτέχνες στις μέρες μας. Τι συμβουλή δίνετε στα παιδιά που λατρεύουν την ζωγραφική και έχουν ταλέντο;
Είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα και μάλλον πάντα ήταν. Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω καλές συμβουλές, αλλά θα έλεγα στα παιδιά να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν κι ας παραγκωνίζεται το μάθημα των καλλιτεχνικών στο σχολείο. Θα τους έλεγα όμως και ότι η επαγγελματική ενασχόληση με το οτιδήποτε χρειάζεται αφοσίωση και σκληρή δουλειά. Η χαρά που προσφέρει ένα χόμπι είναι διαφορετική από τις χαρές ενός επαγγέλματος.
Ναταλία σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη.
Βιογραφικό
Η Ναταλία Καπάτσούλια γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και Σκίτσο, Εικονογράφηση και Γελοιογραφία στο Εργαστήρι του Σπύρου Ορνεράκη. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει προταθεί για βραβεία, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια, έχει διοργανώσει εργαστήρια ζωγραφικής σε παιδιά και εικονογραφήσει πάρα πολλά βιβλία. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Κεφαλονιά.
