Ως γνωστόν…(από πού; θα μου πείτε…αλλά αφήστε με να ζήσω το ψέμα) είμαι οπαδός της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας-που είναι τραγικά δύσκολη-η ουσιαστική, όμως, όχι το τρέχα γύρευε και να έχουμε να γράφουμε… – και ακαδημαϊκών βιβλίων. Αλλά φέτος διάβασα και διαφορετικά είδη και αυτό είχε τις εξής επιπτώσεις:
- μου άρεσαν και τα διάβασα
- τα διάβασα και δεν μου άρεσαν, αλλά μην το ψάχνετε τα διάβασα
- πήγα να τα διαβάσω και τα παράτησα.
Τα βιβλία είναι πολλά! Πάρα πολλά! Και ο χρόνος μου μετρημένος.
Το βιβλίο της Τέσυ Παπαθανασίου ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Και πώς να μην ανήκει αφού έχει μέσα λουκούμια, που μου θυμίζουν τον παππού μου στην Μυτιλήνη τον οποίο περιμέναμε να γυρίσει από το καφενείο του χωριού και να μας φέρει το λουκούμι τυλιγμένο στη χαρτοπετσέτα!
Δεύτερον, ανακάλυψα πληροφορίες για τη Χίο και τους Χιώτες έμπορους στην Τρούμπα. Πριν γίνει ένα κακόφημο στέκι, ήταν μια πλούσια παροικία με αρχοντικά Χιωτών, μας λέει η Παπαθανασίου. Υπάρχει επίσης αναφορά στους προσφυγές από τα Ψαρά μετά τη σφαγή.
Και φυσικά, το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο στο βιβλίο που με έκανε να ταυτιστώ είναι η θάλασσα. Από οικογένεια ναυτικών, έχοντας βιώσει τη ζωή στα καράβια και ως Χιώτισσα, μου είναι αδύνατον να μη νιώσω τον Συριανό Ανδρέα, ο οποίος βρίσκει παρηγοριά στη θάλασσα όπως ακριβώς οι περισσότεροι νησιώτες.
Η ιδιόλεκτος είναι ένα από τα πλεονεκτήματα του βιβλίου. Η ναυτική ορολογία έντονη και υπάρχει ως τίτλος σε κάθε κεφάλαιο. Η αρχή του κάθε κεφαλαίου ξεκινά με έντονα κεφαλαία γράμματα- για έμφαση δίνονται και στη μέση του κεφαλαίου ενίοτε- που σε συνδυασμό με τις κοφτές προτάσεις δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα του εγκλήματος. Το βιβλίο ξεκινά με το έγκλημα και κλείνει με το έγκλημα.
Οι προτάσεις γίνονται πιο περιγραφικές και μεγαλώνουν καθώς η Παπαθανασίου περιγράφει με έναν γλυκό και ρομαντικό τρόπο τη Σύρο και τα συναισθήματα των χαρακτήρων.
Αν και το μυθιστόρημα είναι αστυνομικό, θα έλεγα ότι έχει πολλά λογοτεχνικά στοιχεία που στόχο έχουν να τονίσουν τις ανθρώπινες σχέσεις που άλλες φορές αλλοιώνονται από την οικονομική δυσχέρεια ή αφθονία. Άλλα θέματα που διέκρινα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης, η βία κατά των γυναικών και οι απαιτήσεις που έχει η κοινωνία από αυτές. Πιθανόν ο αναγνώστης/αναγνώστρια να ανακαλύψει πολλά ακόμα.
Καθώς το διάβαζα στο μυαλό μου ήρθε «Ο μεγάλος Γκάτσμπυ».
Το βιβλίο έχει πολλές αναφορές σε σημεία της Σύρου και στα γευστικά λουκούμια. Κάνει, δηλαδή, διαλείμματα από το ανελέητο αστυνομικό κυνήγι και αφοσιώνεται στις περιγραφές τοποθεσιών και συναισθημάτων. Η Παπαθανασίου φροντίζει να μας φτιάχνει, σχεδόν κάθε φορά, την ατμόσφαιρα με την κατάλληλη μουσική επένδυση-αρκεί να γνωρίζει κάποιος το τραγούδι-και σε ταξιδεύει.
Την ομορφιά των περιγραφών θαύμασα στο βιβλίο και το τέλος που είναι απίστευτα δουλεμένο. Και κάτι άλλο που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που απεικόνισε τη μοναξιά του πρωταγωνιστή μια γυναίκα συγγραφέας.
Όλη η αφήγηση είναι καλοστημένη και παρά το ότι είναι ένα μεγάλο βιβλίο, σχετικά, εγώ το τελείωσα πάρα πολύ γρήγορα, διότι ήταν ευχάριστο σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Για τους λάτρεις του είδους και των λουκουμιών, λοιπόν, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Δεν θα σας απογοητεύσει.
Τέση Παπαθανασίου
Αθήνα
Κύφαντα
Αριθμός Έκδοσης: 1
2020
σ. 346
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-618-84791-2-8
Ιστός: Αστυνομική Λογοτεχνία 9
Κυκλοφορεί
Τιμή: 12.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 24-08-2020)
Περίληψη:
Ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες τους. Μεγάλες της αγάπες, εκτός από την οικογένειά της, είναι τα Μαθηματικά, η Μουσική και τα Μυστήρια.
Η “Λουκουμόσκονη” είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
