Μαρίνα Μποζάνη

Η Μαρίνα Μποζάνη σπούδασε ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχει κάνει μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία στο University of Leicester. Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων και εξειδικεύσεων που σχετίζονται με την οικογένεια, το παιδί και την τέχνη, μεταξύ των οποίων είναι η σχολική ψυχολογία, η κλινική ψυχολογία παιδιού και εφήβου, η συστημική ψυχοθεραπεία και η θεραπεία μέσω τέχνης. Τα τελευταία χρόνια εκπαιδεύεται στην Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία και την Παιδοκεντρική Παιγνιοθεραπεία. Θεωρεί πως τόσο το παιχνίδι όσο και η τέχνη βοηθούν τα παιδιά να διαχειριστούν τις εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνουν και γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο για τα παιδιά φροντίζει πάντα να ενσωματώνει και το παραμύθι, είτε με τη μορφή θεραπευτικών ιστοριών που η ίδια γράφει, είτε με τη μορφή της δημιουργικής γραφής, που αποτελεί μια συγγραφική αλληλεπίδραση μεταξύ του παιδιού και της θεραπεύτριας.

“Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρέντυ”

“Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρέντυ,” Ήρθα σε επαφή με το συγκεκριμένο βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια πολύ μικρή, γύρω στην Β’ Δημοτικού όταν έπρεπε να δανειζόμαστε βιβλία από τη βιβλιοθήκη

/

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ   Αναλύοντας ετυμολογικά την λέξη “παραμύθι” θα δούμε ότι προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “παραμυθούμαι” που σημαίνει παρηγορώ, ανακουφίζω (Μπαμπινιώτης, 2010). Από την ανάλυση και μόνο