Η νέα γενιά των graphic novels!

Και ναι! Έρχεται μια ανανεωμένη έκδοση των graphic novels! Θα λέγαμε ότι είναι πλέον εικονογραφημένα βιβλία σε μια πιο ώριμη μορφή, με μαλακό εξώφυλλο για να το έχουμε στην τσάντα μας, γεμάτα με κοινωνικές αλήθειες και πραγματικές μαρτυρίες.

Μέσα στις σελίδες τους θα αναγνωρίσεις κάποιο μέρος του εαυτού σου, τον φίλο σου ,τον εχθρό σου.

Η γλώσσα ακατάλληλη, εφόσον δεν στοχεύει στην επίδειξη μιας λογοτεχνικής ικανότητας αλλά στον ρεαλισμό. Δηλαδή τι να πει ο έφηβος που τον παρενόχλησαν στο μετρό; «Τι είναι αυτό που κάνετε αγαπητέ μου κύριε;»

Το είδος θέλει να ταυτιστείς συναισθηματικά, απλά. Είναι όπως όταν εγώ θέλω να στείλω τριακόσια μηνύματα στο κινητό για να προλάβω τα πάντα, να καλύψω απορίες, να δώσω οδηγίες. Δεν με νοιάζει η σειρά, η ορθογραφία, ο αυτόματος διορθωτής που με έχει φέρει αρκετές φορές σε δύσκολη θέση…

Κλασσικό, η λέξη «χαμούλης».

Γίνεται «χαμούλης» γράφω-γιατί γίνεται! Μια ανάσα από τις καταστροφές δεν έχουμε πάρει- και «χαζούλης» βγαίνει.

Τα περισσότερα graphic novels πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία ως μέσο ενημέρωσης. Αυτή είναι η ζωή. Εάν μιλάμε για ρεαλιστικές καταστάσεις όπως η σεξουαλική κακοποίηση, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, οι διατροφικές και μη διαταραχές, θέματα που αφορούν τη συμπεριφορά των εφήβων και τη συναισθηματική και σωματική τους ανάπτυξη, ίσως πρέπει να τα βάλουμε σε ένα πλαίσιο εκπαιδευτικό μέσω και της φιλαναγνωσίας, η οπόια είναι η μόνη που ακόμα ο κηδεμόνας μπορεί να παρέμβει με έναν έξυπνο τρόπο . Το διαδίκτυο …ξεχάστε το… Ωραία τα καλικαντζαράκια και τα υποκοριστικούλια, αλλά τι γίνεται με την εφηβεία;

Πολλοί καταφεύγουν στη συγγραφή παιδικού βιβλίου γιατί είναι σύντομο και εύκολο. Τώρα εάν έχει να προτείνει κάτι καινούργιο, αυτό το κρίνουν οι αναγνώστες. Αλλά, μένει ένα κενό για τον έφηβο/έφηβη που θέλει εικόνες. Ζούμε στην εποχή της εικόνας, άλλωστε. Πάρτε το βιβλίο και αφήστε το στο τραπέζι σας ή όπου τα εφηβάκια σας θα το εντοπίσουν.Να είστε σίγουροι ότι θα το διαβάσουν!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:

Ας μιλήσουμε για δεοντολογία.

Πιο συγκεκριμένα:

Τίτλοι τύπου «τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς, του κόσμου, του διαστήματος, κτλ» δεν δικαιολογούνται. Εκτός εάν έχει γίνει στατιστική έρευνα από όλες τις πωλήσεις σε όλο τον κόσμο ή τη χώρα που αφορά μέσω επαγγελματικών γραφείων στατιστικής και πωλήσεων, λαμβάνοντας υπόψιν μας τους παράγοντες -εμπορικότητα -ποιότητα – δημοτικότητα (που ακόμα τον ψάχνουμε σαν ορισμό ακαδημαϊκά γιατί πάλι καθορίζεται από άλλους παράγοντες όπως κοινωνικές σχέσεις, δημόσιες σχέσεις, προωθήσεις κτλ, κτλ ) και έχουμε καταλήξει με μαθηματική ακρίβεια και αριθμούς στο συμπέρασμα.

Γίνεται αυτό; Δεν νομίζω…

Αντί αυτών των τίτλων μπορούμε να γράφουμε «το περιοδικό μας ……..προτείνει».

Με αυτό τον τρόπο δείχνουμε ότι δεν εξυπηρετούμε κάποια σκοπιμότητα-εκτός και εάν το κάνουμε, κακό δεν είναι, αλλά να το δηλώνουμε-, σεβόμαστε τον κόπο των εκδοτικών, συγγραφέων, εικονογράφων, και όλων των συντελεστών με τους οποίους μπορούμε, φυσικά, να διαφωνούμε στην αισθητική, αλλά να μην καταδικάζουμε με γενικότητες.