To κοινό έχουν οι ταινίες Το Ξέπλυμα/ The Laundromat(2019) και το Don’t look up;
Ηθοποιούς μεγάλου βεληνεκούς με τεράστιο έργο πίσω τους ,το οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, που απλά στηρίζουν ταινίες που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν πληρώσει το τίμημα της ύπαρξής τους. Αγαπημένο μου κοινό σημείο η Meryl Streep που δεν διστάζει να πρωτοστατήσει στο είδος.
H επιτυχία του Don’t look up, επίσης, βασίζεται στην συμμετοχή του Λεονάρντο Ντι Κάπριο -μεταξύ άλλων επιτυχημένων ηθοποιών- και εάν θέλετε την άποψή μου, θεωρώ την ερμηνεία του άξια Όσκαρ. Σε καμία άλλη ταινία δεν με ενθουσίασε ο Ντι Κάπριο, εκτός από αυτήν. Εάν έπρεπε ποτέ να πάρει Όσκαρ, τώρα θα ήταν η σωστή στιγμή.
Γιατί όμως η ταινία του Steven Soderbergh, βασισμένη στο βιβλίο του βραβευμένου με Πούλιτζερ συγγραφέα Jake Bernstein, δεν είχε την ίδια απήχηση με του McKay;
Το κλειδί είναι η ανάδειξη της αλήθεια μέσα από μια τρελή δόση χιούμορ και μια σατιρική περιγραφή που να αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, το οποίο είναι απλά τραγελαφικό.
Η στιγμή που ο χωρισμός της Αριάνα Γκράντε στο ρόλο της Riley Bina σύζυγο του DJ Chello’s έχει πάει πρώτο στις τάσεις, ενώ η είδηση της καταστροφής του κόσμου έχει περάσει απαρατήρητη… είναι κάτι που βλέπουμε καθημερινά στα twitter , όσον αφορά τις προτεραιότητές μας…τώρα εάν έρχεται η καταστροφή του κόσμου και μου ξέφυγε γιατί έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε, για παράδειγμα , ποιος θα φύγει από το survivor, απολογούμαι…
Αυτό, λοιπόν, που δεν βλέπουμε στην καθημερινότητά μας είναι την πραγματικά ξεκαρδιστική και αφοπλιστική έκφραση της Τζένιφερ Λοουρενς και του Ντι Κάπριο που εκπροσωπούν την επιστημονική αλήθεια ή έστω την λογική.
Νομίζω ότι ακόμα μια φορά πρέπει να παραδεχτούμε ότι κανείς δεν θέλει αν ειπωθεί η πραγματικότητα και η ελαφρότητα της, ενώ όλη την ξέρουν.
Είχε πει ο Όσκαρ Ουάιλντ:
«Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάνε τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν»
Προφανώς, η ταινία Το Ξέπλυμα δεν είχε τη δόση, μαύρου χιούμορ και σάτιρας του Μην κοιτάς ψηλά.
Ωστόσο, περιέχει τραγικά γεγονότα που κλείνουν με έναν συνταρακτικό μονόλογο της Streep.
Kαι αυτό που κρατώ είναι ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από καθρέπτες και συγκεκριμένα από τέτοιου είδους ταινίες, μήπως και αρχίσει να κατανοεί το αυτονόητο και να βλέπει στα μάτια την κοινή λογική ή να αποκτήσει σιγά σιγά το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης και της ενσυναίσθησης. Όσον αφορά τις κυβερνήσεις… δεν τρέφω αυταπάτες.
