Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είναι η αρχή ενός καινούργιου. Ενός κόσμου διαφορετικού από αυτόν του τυπικού εγκέφαλου. Πολλές φορές φαντάζει περίεργος και δυσκολονόητος στους άλλους αλλά εγώ που δουλεύω με παιδιά που έχουν ΔΕΠΥ θα σας πω ότι το παράξενο για εμένα είναι αυτό που φαίνεται φυσιολογικό στο νευροτυπικό εγκέφαλο.

ΓΟΝΕΙΣ

Εάν λοιπόν μετά από παρατηρήσεις  σας και ενδείξεις ή υποδείξεις εκπαιδευτικών μάθετε ότι το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ ή κάποιο είδος νευροβιολογικής διαταραχής δύο είναι οι εκδοχές: ή έχετε κατατροπωθεί συναισθηματικά τρέμοντας τον όρο ΔΕΠΥ ή έχετε ανακουφιστεί που γνωρίζετε επιτέλους τι είναι αυτό που προβληματίζει το παιδί σας και είστε έτοιμοι να αναλάβετε δράση! Βέβαια μπορεί να περάσετε και τα δύο στάδια.

Γνωρίζοντας τη φύση της δυσκολίας και αποδέχοντάς την  τότε και μόνο τότε μπορούμε να τη αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά.

Όποια και να είναι η πρώτη σας αντίδραση το επόμενο μέλημά σας είναι να ενημερωθείτε και να οργανωθείτε με την βοήθεια των ειδικών αλλά και ανθρώπων με ίδιες εμπειρίες και εμπειρία ώστε το παιδί σας να καταλάβει και να διαχειρίζεται τον εαυτό του μιας και θα πρέπει να ζει με τη ΔΕΠΥ για όλη του τη ζωή. Τη μέρα που μαθαίνετε τη διαταραχή του παιδιού σας είναι η μέρα που βαφτίζεστε αγωνιστές και καλείστε να δουλέψετε για ένα δίκαιο για το παιδί σας και για όλα τα παιδιά κόσμο.

Δεν είναι  οι γονείς γεννημένοι μαχητές να ξέρετε. Είναι κάτι που μαθαίνεται στην πορεία και είναι αυτή η πορεία που σας κάνει δυνατότερους και εσάς και το παιδί σας μιας και από εσάς αντλεί και αυτό τη δύναμή του. Σε αυτόν τον αγώνα λοιπόν , δεν μπορεί να είστε μόνοι. Βασική προϋπόθεση πέρα από την οικογενειακή συνοχή είναι να εντάξετε στον κύκλο εμπιστοσύνης σας ανθρώπους του ιατρικού και εκπαιδευτικού χώρου έτοιμους να συνεργαστούν και να προσφέρουν για να πείτε με χαρά Δεν Υπάρχει Πρόβλημα (Υ)παμε!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ

Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς θα σας αναφέρω κάτι που πολύ καλά γνωρίζετε. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι γι’ αυτό το λειτούργημα.

Κανένα πανεπιστήμιο δεν θα σας προετοιμάσει γι’ αυτό που θα αντιμετωπίσετε στην τάξη.

Η Θεωρία είναι απαραίτητη αλλά διαφέρει πολύ από την πράξη.

Αυτές είναι κάποιες από τις συμβουλές μου:

• Ξεχάστε όλα όσα σας έχουν πει και έχετε διαβάσει. Μην φοβάστε και μην είστε προκατειλημμένοι  ή προετοιμασμένοι.΄Ένα μικρό παιδί σαν όλα τα άλλα θα γνωρίσετε.
• Αφήστε το να λειτουργήσει ελεύθερα μέσα στα δικά σας πλαίσια και υπό τον έλεγχό σας.
• Παρατηρήστε το. Δείτε την κάθε του αντίδραση σε κάθε σας κίνηση, Να παρατηρείτε σιωπηλά. Μέσα από τη παρατήρηση και τη σιωπή μας μαθαίνουμε τον άλλον.
• Να είστε σίγουροι ότι σας δοκιμάζει και σας παρατηρεί και εκείνο. Έτσι γίνεται σε όλες τις σχέσεις.
• Μην παίρνετε τίποτα προσωπικά. Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ  έχουν μια παρορμητικότητα. Θα πουν αυτό που νιώθουν και πιθανόν το χιούμορ τους να μην σας αρέσει. Θα σας αποκαλέσουν πολλά πράγματα. Τα αντιμετωπίζετε με χιούμορ ή τα αγνοείτε και συνεχίζετε κανονικά. Είναι απαραίτητο να τα κάνετε να αισθάνονται άνετα, να σας νιώθουν δικό τους άνθρωπο. Να ξέρουν ότι όταν κάτι που δεν πρέπει τους ξεφύγει εσείς θα το ξεχάσετε.

και συνεχίζουμε…

• Όταν κερδίσετε με μεγάλη υπομονή την εμπιστοσύνη και αγάπη τους όλα αυτά θα περιοριστούν. Θα σκέφτονται περισσότερο τι και πως θα σας μιλούν και αυτό γιατί η ανάγκη να μην πληγώσουν με λέξεις αυτόν που αγαπούν νικά την φυσική παρορμητικότητά τους.
• Βασική προϋπόθεση εμπιστοσύνης είναι η αλήθεια. Να τους λέτε την αλήθεια. Μην κρύβετε τους προβληματισμούς σας ως προς την μάθηση ή κάποια συμπεριφορά που εμποδίζει τη διαδικασία μάθησης. Για παράδειγμα εάν εσείς αισθάνεσθε ότι τη δεδομένη στιγμή δεν μπορείτε να διδάξετε και να ελέγξετε την κατάσταση μην φοβηθείτε να το πείτε στους μαθητές σας. Να είστε σίγουροι ότι όταν έχετε κάνει όλα τα παραπάνω η κατανόηση και αλληλεγγύη από τα παιδιά θα σας εντυπωσιάσει.

• Φροντίστε να τους δείχνετε ισότιμα την αγάπη σας. Εάν δείχνετε περισσότερη αδυναμία σε κάποιον μαθητή ίσως γιατί τα πήγε καλύτερα ή ήταν πιο σωστά προετοιμασμένος αυτό μπορεί να προκαλέσει τη ζήλεια των άλλων και να ενεργοποιήσει μια αρνητική συμπεριφορά ή ένα ξέσπασμα.
• Τα ξεσπάσματα από κάτι ενεργοποιούνται. Το εντοπίζουμε παρατηρώντας πολύ καλά πριν αρχίσει. Αντιμετωπίζουμε με ηρεμία ένα ξέσπασμα όταν ξεκινήσει και με χιούμορ και αλλαγή θέματος στην αρχή του.
• Φερόμαστε δίκαια σε όλους αλλά και θέτουμε κίνητρα. Τα κίνητρα έχουν πολύ θετικά οφέλη.

Αυτές οι συμβουλές που προανέφερα είναι για όλα τα παιδιά και είναι αυτές που θα σας εφοδιάσουν ψυχολογικά να αντιμετωπίσετε και να διδάξετε τάξεις μεικτών ικανοτήτων. Το να κρατάμε ισορροπίες  είναι μέρος του λειτουργήματος μας ως εκπαιδευτικοί.

Το να δουλεύεις με παιδιά είμαι μια συνεργασία. Ίσως η πιο όμορφη στη ζωή ενός εκπαιδευτικού. Όπως σε κάθε συνεργασία δεν περιμένουμε να ακολουθήσουν οι συνεργάτες μας τους δικούς μας  όρους και κανόνες μόνο. Μαθαίνουμε να υποχωρούμε και να εξηγούμε τους λόγους αλλά και τους τρόπους που θα κάνουμε αυτή την συνεργασία επιτυχημένη.

Μπορεί να είναι παιδιά αλλά καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα από τους μεγαλύτερους. Επιπλέον ,είναι ικανά να υποχωρούν και να συγχωρούν κάτι που με δυσκολία ένα ενήλικο Εγώ θα έκανε.