Σήμερα είναι η μέρα του παιδικού βιβλίου.Χθες κάτι γιορτάζαμε, αύριο κάτι θα γιορτάσουμε…γενικά όπου υπάρχει κορεσμός, χάνεται η μαγεία.
Όταν ξεκίνησα να γράφω ήμουν ήδη αρκετά ώριμη και ενημερωμένη στον τομέα της διαφοροποιημένης εκπαίδευσης, είχα διανύσει αρκετά μίλια και γνώριζα τι ήθελα να προσφέρω.
Ο στόχος μου ήταν να γράψω για τα παιδιά και όχι για εμένα.
Αργότερα μπαίνοντας στο χορό ή στο χώρο αυτό που διαπίστωσα ήταν, ότι μόνο παιδιά δεν έβλεπα να κρατούν βιβλία. Ουσιαστικά, όχι σαν τις στημένες φωτογραφίες που ανεβάζουμε.
Ένιωσα ότι έπρεπε να μπω σε μια κούρσα εντυπώσεων, σε όποιο μέσο, μαζί με χιλιάδες άλλους.
Είχα τις ενστάσεις μου. Δεν με ενδιαφέρει αυτό, εγώ απλά γράφω τα βιβλία που δεν βρίσκω στην αγορά.
Σε όλη αυτή τη φασαρία, θαρρώ πως έχασα λίγη από την μαγεία του παιδικού βιβλίου, λίγη από την αφέλεια που με έκανε να νιώθω όμορφα.
Το σπούδασα το παιδικό βιβλίο, αλλά κατάλαβα ότι αυτό είναι το λιγότερο που χρειάζεται.
Σήμερα θα γιορτάσουμε όπως πρέπει. Θα δούμε τις φωτογραφίες από γονείς με τους μικρούς μας αναγνώστες και τα βιβλία μας, Θα τσεκάρουμε το τελευταίο αρχείο του καινούργιου μας βιβλίου πριν την εκτύπωση του και θα διαβάσουμε πολλά βιβλία στον όμορφο χώρο μας.
Το γνωρίζω το σύστημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να γίνω μέρος του. Ίσως να πατώ λίγο και να φεύγω όταν με πνίγει. Ανέκαθεν, όμως, επιλογή μου ήταν να παίρνω την μπουλντόζα μου και να φτιάχνω δικούς μου δρόμους. Όχι τόσο στρωμένους, αλλά για θαρραλέους πεζοπόρους.
Και μην ξεχνάμε…το παιδικό βιβλίο ανήκει στα παιδιά και προορίζεται για τα παιδιά κάθε ηλικίας…το τι μεσολαβεί για να φτάσει σε αυτά… είναι άλλη υπόθεση.
