Κάπως έτσι λοιπόν ένιωσα πριν λίγες μέρες έχοντας μία συζήτηση με αφορμή τα γενέθλιά μου… πέρα από ευχές άκουσα και κάτι πραγματικά υπέροχο… «έχεις ακόμα μερικά χρόνια μπροστά σου!»…Μερικά χρόνια μπροστά μου ακόμα σκέφτηκα για πιο πράγμα? Μα πόσο ανόητη ήμουν!
Για αυτό το ΕΝΑ πράγμα που θα με ολοκληρώσει, που είναι ο προορισμός κάθε γυναίκας, που για αυτό με δημιούργησε η φύση, που για αυτό θα έπρεπε να υπάρχω και να αναπνέω! Να γίνω ΜΑΝΑ! Αυτό οφείλω να κάνω σαν γυναίκα, το οφείλω… σε ποιόν δεν γνωρίζω αλλά μικρή σημασία έχει. Βέβαια κανείς δεν σκέφτηκε, αν θέλω να γίνω μάνα ή αν μπορώ να γίνω μάνα. Γιατί κανένας αδαής δεν έκανε τον κόπο να σκεφτεί ότι αυτό το θέμα δεν είναι προς συζήτηση, είναι πολύ ευαίσθητο, απόλυτα προσωπικό και μπορεί να πονάει, να πληγώνει ή στην τελική να μην αφορά κάποια γυναίκα, πόσο μάλλον τον κάθε αδιάκριτο.
Γιατί, ω! ναι, τι φοβερή ανακάλυψη το 2020! Υπάρχουν γυναίκες που δεν επιθυμούν να γίνουν μάνες και υπάρχουν και εκείνες που το θέλουν, το λαχταρούν, το παλεύουν αλλά δεν μπορούν ή για οποιονδήποτε λόγο, που κανέναν δεν αφορά, τελικά μπορεί να μην τα κατάφεραν. Και η συζήτηση αυτή μπορεί να φαίνεται ξεπερασμένη αλλά δεν είναι. Στη σύγχρονη κοινωνία, υπάρχουν ακόμα αυτά τα στερεότυπα, αυτές οι νόρμες που πρέπει όλοι να ακολουθούμε και αλίμονο αν κάποιος δεν το κάνει! Πόσο μάλλον μια γυναίκα.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε να απολογούμαστε, για κάτι που θα έπρεπε να είναι συνειδητή επιλογή κάθε γυναίκας και μόνο και όχι αποτέλεσμα πίεσης από την οικογένεια ή την κοινωνία. Όσο για τα σχετικά διλήμματα που πιέζουν τις γυναίκες στη σύγχρονη εποχή… σωρό… οικογένεια ή καριέρα? Παιδί ή σπουδές??? Διλήμματα στην πράξη ανύπαρκτα γιατί εκεί έξω υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες που έχουν ήδη απαντήσει, ότι όταν το θέλουν τα συνδυάζουν όλα, με κόπο , με πολύ κόπο.
Πιστεύω ότι η μητρότητα είναι ιερή, η επιλογή κάθε γυναίκας για το αν θα γίνει μάνα, για το πότε αλλά και το πως, επίσης ιερή. Για τον οποιοδήποτε που θα χρησιμοποιήσει ατάκες τύπου, «έχεις μερικά χρονάκια ακόμα» ή το επίσης αδιανόητο, «εσένα τώρα πέρασε η σειρά σου», θα ήθελα να πω, ότι οι γυναίκες δεν είναι προϊόντα μαζικής παραγωγής, με ημερομηνία λήξης και σειριακό αριθμό, είναι ξεχωριστά, μοναδικά και ελεύθερα όντα και σαν τέτοια πρέπει να ζουν και να αντιμετωπίζονται. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε ελεύθεροι παίρνοντας μία ανάσα και θα ήταν ευλογία να φεύγουμε από την ζωή, αφήνοντας μία τελευταία ανάσα, έχοντας ζήσει με τον τρόπο που αληθινά γουστάρουμε.
